Zayıf Raviler Duafa Literatürü ve Zayıf Rivayetler

Hadislerin sifâhen naklinden kitaplardaki tasnifine kadar geçen süreçteki rivayet faaliyetinde yer almis aktörler arasinda, güvenilir sahsiyetlerin yanisira çesitli gerekçelerle tenkit edilmis zayif râvîler de bulunmaktadir. Farkli seviyelerde zayiflik ithamina ugramis bu kisiler, naklettikleri rivayetlerle birlikte hadis ilminin önemli inceleme konularindan birini olusturmustur. Elinizdeki eser, tenkide ugramis hadis râvîlerini bir araya getiren ve onlarin ilmî sahsiyetleri ile rivayetlerinin sihhati üzerine önemli degerlendirmeler içeren “duafâ literatürü”nü incelemektedir. Duafâ kitaplarinin gelisimini, literatürün tarihsel baglami ve sistematik yönlerini ayni anda dikkate alan bir yaklasimla ortaya koyan bu eser, zayif rivayetlerin hadis kitaplarindaki mevcudiyeti hakkinda da degerlendirmeler yapmaktadir. Sahih ve hasen nitelikli hadislerin yaninda çok sayida zayif rivayet de içeren Dârekutnî’nin (ö. 385/995) Sünen’i üzerine odaklanan çalisma, zayif râvîlerden gelen hadislerin rivayet kitaplarina ne ölçüde ve hangi gerekçelerle alindigi sorusuna cevap aramakta, zayif hadislerin Sünen’de öne çikan kullanim özelliklerine dikkat çekmektedir. Zayif râvîler literatürü hakkinda ülkemizdeki ilk müstakil arastirma hüviyetini tasiyan eser, ele aldigi konulari derin bir vukuf ve dikkat çekici bir akademik üslupla ortaya koymaktadir.