Yuvarlak Dünyanın Beş Köşesi

Bir yazar için en zor islerden biri de, kendi yazdigi türde bir baska kitabi degerlendirmektir. Ama ben onun yazdiklarini, kendi yazdiklarimdan daha büyük bir zevk ve heyecanla okudum, daha çok sey görmüs, ögrenmis oldum. Bülent Demirdurak’in dünyada rehberlik yaparak ayak bastigi köseler aslinda bes tane degil. Sayisini artik o da bilmez. Rehberlik, büyülü bir meslektir. Gezi meraklilari, bu köselerden birine gidebilmek için, yillarca para biriktirip, plan yaparlar. Rehber dediginin gittigi yer ise tombala gibi, bir seyahat acentesinin torbasindan çikiverir günün birinde.Telefon çaldigi ana kadar o ülke, o rehberin aklinin ucunda bile yoktur, ama kisa bir süre sonra onun göz agrisi oluverir. Çok gezenlerin de iyi bildigi gibi, bazen ayni sevgilinin evine aylar sonra ugramak, onun omzuna basini dayayip, senin için sakladigi en güzel sarabi içmek, en büyük meydanina, en ünlü anitina sadece ikisinin anlayacagi bir bakis atmak ve bir aksam gün batiminda onunla vedalasmak, çogu kez rehberlere kismet olan bir duygudur. Bazen de güzelligi dillere destan bir kente ilk kez gitmenin heyecani... Ancak günün birinde rehber, gezgin olur, artik sadece kendisi için gezip görüyor, sevgililere hak ettikleri kadar, zamani verebiliyordur. Iste Bülent, bu evreden sonra artik gönlünden kopartamayacagi ülkelerin, bazen tek basina , bazen de turîstleriyle gezdigi, ; gördügü, sevdigi ve unutamadigi yerlerini “Dünyanin Bes Kösesi“nde bize aktariyor. Okudugum en güzel, en yararli gezi kitabi bu. (Tanitim Yazisindan)