Yorgunluk Toplumu

Insanlarin vakit öldürmek icin cirpindigi zamanlar bitti. Artik vaktin ölü olarak dogdugu, bir gelecek ufkunun yerini “hemen simdi”nin aldigi cagda yasiyoruz. Daha 1945’te Vâ-Nu Aksam gazetesindeki kösesinde memurluktan, hayattan sikilanlar icin amatörlügü salik veriyordu, Erisirgil 1956’da yazdigi Merak ve Dikkat adli kitabinda sikilmis ögrencilere merak nasil asilanir diye soruyordu. Merak uyanmadan dikkat olmaz, egitim meraki üretmek lazim diyordu.80’lerle beraber eskilerin “sürat asri” dedigi devri kapatan, hizin sadece fiziksel degil sanal bir dünyada da bir mevzu haline geldigi, insanlarin, malumatin her an ulasilabilir oldugu, sosyal iliskilerin yerini ‘etkilesim’e terk ettigi bir döneme girdik. Merakimiz varsa dahi ilgi duyamiyoruz, dikkat kesilemiyoruz.Dikkatimiz yazilim arayüzeylerinin arasinda, bir yüzeyden digerine atlamakla mesgul. Ara’nin yerini hiperaktiflik, yani oradan oraya atlamak aldi. Yerimizde duramiyoruz. Gündemimiz araliksiz olarak “güncel”leniyor, ve tüm bu bitmek bilmeyen yepyeni simdiden bezmis durumdayiz, bugün olmazsa yarin...Yorgunluk Toplumu’nu Almanya’da son on senenin en cok satan kitaplarindan biri yapan sey kapitalizmin son yirmi yilinda ortaya cikan yeni bir yasam biciminin insani nasil ufaladigini göstermesi: sifiri tükettik ve devam ediyoruz, her sey angarya geliyor, devam ediyoruz. Byung-Chul Han’in eseri sürüncemede kalmis, depresyondan cikamayan, sürmenaj olmus insanin durumuna dair bir basyapit.