Yokluğun Yalnızlığıma Çarptı

Ben büyük bir aşkın keskin ipiyle çözdüm boğazımın düğümünü...”

Hiçbir yara diğerine benzemiyordu neyse ki. Bu yüzden hep yalnız kalıyorduk. Bu yüzdendi işte yarım, yitik, korkak ve herhangi bir cümleye sığamayacak kadar kaybetmiş olmaklığımız. Her insan kaçacak bir karanlık arar kendine yarasını gizlemek için. O yarayı biraz daha yakından görmemek uğruna uzaklaşır kendi benliğinden. Çünkü kuralıdır bu işin

‘‘Yaraya bakıp ağrı toplamamak adına o yaradan yüz çevirmek!’’ Keşke birbirimizi vurduğumuz yerden yeniden diriltebilseydik… Ama öyle bir hayat ki ne desem; iç çekiş… Çünkü insan kelime kelime kusamıyor ah edip içine attıklarını…

Genç yazar Nur Horus’tan baştanbaşa şiir ve aşk dolu çarpıcı bir roman…