Yılmaz

“1985 yilinin bir eylül günü, Kocamustafapasa’daki evimizin kapisi ürkekçe çalindi. Gelen Yilmaz Erdogan adinda bir çocuktu.“- Muhsin Kizilkaya- “Parasizdik. Kimde varsa ondan harciyorduk. Kirliydik, ter kokuyorduk. Ülke sorunlarini konusarak sevismelere yol açiyorduk. Ülkemizi ve tenlerimizi seviyorduk. Beyaz çarsaflarin üstündeki lekeler, asklarimizin haritasiydi. Tarihi geçmis gazetelerin üstüne seriyorduk neyimiz varsa. Kitaplarimizi, parasizligimizi, sevdalarimizi, türkülerimizi... Sonra söndürdük sigaralarimizi ekonomi sayfasinin hiç okumadigimiz bir kösesine, ayrildik... Yürüdü zaman sevdasizligimizin üstüne... Unuttuk! Simdi sonunu bildigimiz sevismelere baslamiyoruz artik. Koku bizi uzaklastiriyor, kokularimiz birbirine düsman. Hijyene önem veriyoruz ve çarsaflarimiz sakiz gibi. O güzelim lekeler, yüreklerimizde kaldi.“- Yilmaz Erdogan-(Arka Kapak)