Veda Yemeği

Erkek: Balikçi. Denizden ve baliklardan anliyor. Kadini “Morina baligi gibi güzelsin“ diyerek seviyor. Kendi kendini yetistirmis biri. Kadin: Felsefeci. Leibniz, Kant, Hegel ve Heidegger okuyor. Aptal erkekleri bir bakista anliyor. Dul. Gözlüklü. Evlenirler. Her sey çok güzeldir. Erkek baliga çikmakta, kadin istekle onu beklemektedir. Birbirlerine anlatacaklari hikayeleri ve dinleme istekleri vardir... Zamanla büyü bozulur... Tutku önce suskunluga/saygiya sonra da sabra dönüsür. Ayrilmaya karar verirler ve bu haberi iletmek için dostlarini bir veda yemegine çagirirlar. Ne var ki konuklardan her biri tipki Boccacio’nun Decameron’undaki gibi bir hikaye/masal anlatmaya baslar. Anlatilan her gerçekçi, karamsar hikaye ayrilma isteklerini güçlendirir. Sicak ve gönül oksayici masallar ise birbirlerine yakinlastirir. Gecenin güzellestirdigi masallar sabaha karsi olaganüstü bir biçime dönüsür. Herkes gittikten sonra Kadin “Gerçekte bizde eksik olan, birlikte oturacagimiz sözcüklerden yapilmis bir evdi“ der. Erkek “Gündelik yasamin balçigina gömülmüs iki sazan baligini andiriyorduk,“ diye cevap verir. “Bundan böyle dagdan kopup gelen sel sularinda yan yana titresen iki alabalik gibi olacagiz.“ (Arka Kapak)