Veba (Can Cep)

Keskin bir gözlem gücünün destekledigi ari bir bilinçle yazilmis olan Veba, yalnizca XX. yüzyilin degil, bütün bir insanlik tarihinin ortak bir sorununa deginir: felaketin yazgiya dönüsmesi. Çaginin önde gelen düsünürlerinden Nobel ödüllü yazar Albert Camus’nün hiçbir yapitinda böylesine aci bir yazgi, böylesine siirsel bir dille ele alinmamistir. Veba, insanin ve aydinligin siiridir. Bu siirde renkler alabildigine koyu, ancak yazarin sesi o denli umut doludur. Beklenmedik bir boyuta ulasan veba salgini, tüm Oran kenti sakinlerini önce umutsuzluga bogar, ardindan Doktor Rieux, Tarron ve Grand’in gösterdikleri dayanisma örnegi, basta yetkililer olmak üzere, herkes için güç ve umut kaynagi olur. Iste Albert Camus’nün insana bakisi ve inanci, bu noktada karsimiza çikar. Camus, okurlarini, ortadan kaldiramayacagini bile bile vebayla savasan Doktor Rieux’ün kisiliginde, dünyanin saçmaligini, yenilginin sonu gelmeyecegini bile bile kötülüklere karsi çikmaya, yasama anlam katmaya çagirir.