Ümmid-i Aşkım Fikriye

Fikriye Hanim, Gazi Mustafa Kemal Pasa için bazen bir gerçek bazen bir masaldir.
Genellikle masallar hep mutlu sonuçlanir.
Ama bu sadece masallarda böyledir.
Bir yalniz adam, Çankaya Köskü’nün o zamanki Ankara’nin bütün güzelliklerini gören balkonundadir.
Bir agustos sabahidir.
Günes kendine has sükûneti içinde yavas yavas dogmaktadir.
Bu yalniz adam, derin düsünceler içinde kâgidi kalemi eline alir. Erkenden kendisini terk edip giden, onarilmaz acilar içinde birakan, adini unutamadigi bir kadinin arkasindan yazmaya baslar. Yazdiklari bir siir degil, bir agittir.
Bir hüzün gibi geldi geçti hayalimden,
Sikâyetçi olmadi yorgun basimdan,
Bambaska bir lezzetti sundugu kahve fincanindan,
Kaybolup gitmesi mümkün degil sizlayan vicdanimdan.