Uçurum Kenarındaki Salıncaklar

BU KİTAP, TABU DENİLEREK SESLERİ BOĞULMAYA ÇALIŞILAN YÜZ BİNLERCE AİLE İÇİ CİNSEL İSTİSMAR MAĞDURU YETİŞKİNİN SESİNİ DUYURMAK VE ÇOCUKLARIN CİNSEL İSTİSMARA MARUZ KALMASINI ÖNLEMEK İÇİN, BU ALANDA BİR UZMANIN DA KATKISIYLA, MAĞDURLAR TARAFINDAN HAZIRLANMIŞ İLK KİTAPTIR.
“Durdurabileceğimi düşünmediğim için çözüm olarak istismarı yaşadığım gecenin sabahı kalkıp, anneme şunu diyordum: Anne ben on beş yaşındayım. Şimdi intihar etsem Allah beni affeder, cehenneme göndermez belki.”
“Sahra Çölü’ne giderken istasyonda şunu dedim: Ya kabul et ya da kendini bir trenin altına at! Gebersem burada, cesedimi gömerler kimsesizler mezarlığına. Ya kabullen yaşama bir kıyısından tutun ya da at şimdi şu an kendini trenin altına.”
“Çocukluk ve gençlik yıllarımda uyuyamadığım geceler uçurum kenarında bir salıncakta sallandığımı hayal ederdim. Her an uçurumdan düşecek olma korkusu, beni sakinleştirirdi. Salıncak, hayatla ölüm arasında bir sarkaç gibiydi. Hayatımı, acımı bastıracak yeni acılar için, hep uçurum kenarlarına kurdum.”