Üç Sevda

Harf harf düsüyor adin gönlümden… Bir “unutmak” yetecek biliyorum sol yanimda sizlayip duran sensizlige! Uyusmuyor bedenim gözlerimin kapanma saatlerinde. Uykum kadar agir uyutmayan kederim.   Üsüyorum… Ve artik siirler yakip isiniyorum. Tas zeminlere atilmis hatiralar, üstüne basip geçenlere güceniyor. Bütün yollarim, bütün yönlerim sana dogruyken artik özlemiyorum seni. Konusan yalnizligimi sessizligim dinliyor. Içimde kivrilan binlerce kelimeyi kanlarla boyayip ekliyorum siirlerime… En çok da ÖZLEMEYI… Mavilere savas açan ruhum yoklugundan, dahasi seni özlemeyi unutmaktan mustarip. Bu kez seni degil, seni özlemeyi özledim.