Türk Romanı İlk Dönem 1872-1900

Türkiye’de roman, her bakimdan iflas etmis Osmanli Imparatorlugu’nun, Tanzimat’in akabinde belli basli kurumlarina taze kan aradigi bir dönemde dogmustur. 1862’de Fenelon’un “Telemaque“yla baslayan Fransiz romanlarinin çevirileri ve 1872de Semsettin Sami’nin “Taassuk-i Talat ve Fitnat“ adli romaniyla birlikte Osmanli yazarlari, roman alaninda da kalem oynatmaya baslamislardir. Küçük, sezgili bir okur kitlesine seslenen, kentli ve aydin bir seçkinler tabakasinin buyrugunda yolunu arayan ilk Türk romanlari, anlati sanatinin yetkin örnekleri sayilamasa da, hem Osmanli devletinin alacakaranliginda taniklik belgeleri olarak çok önemli bir tarihsel islev yüklenmis, hem de iktidara oynayan Türk aydininin kendi fikirlerini topluma benimsetmesinde ciddi bir kaldiraç rolü oynamislardir. New York ve Princeton üniversitelerinde yürüttügü Ortadogu çalismalari içerisinde Türk edebiyati ve Osmanli tarihine özel bir ilgi duyan Robert P. Finn, 1872-2000 yillari arasinda kaleme alinmis kurmaca metinleri çözümledigi bu kitabinda. Türk romaninin dogusunun bir portresini çizmektedir. (Arka Kapak)