Toprak Ana

“Aliman, dur! Ne oldu sana? Dur!” diye bagiriyordum. Ama o duymuyor, kosuyordu. Kasim’in gittigi yola gelince durdu. Hemen yanina gittim.“Ana!” dedi, “Ne olur bir sey söyleme! Hiçbir sey söyleme bana ana. Ne olur!”Dizginleri çekip yavasça döndüm geri. Kosarak yetisti. Bacaklarima sarilip aglamaya basladi. Sonra basini kaldirdi. Gözyaslari toprakla karismisti yüzünde.“Bak ana!” dedi. “Günese bak nasil parliyor! Gökyüzüne bak! Bozkira bak! Bak nasil yesermis otlar! Bak nasil çiçeklerle bezenmis toprak! Ama Kasim dönmeyecek ana... Hiçbir zaman dönmeyecek degil mi?”“Dönmeyecek Aliman...”“Beni bagisla ana!” dedi. “Onunla birlikte gidip ölmek isterdim…”Insanin temel meselelerini, askini, hasretini, düsüncelerini kisacasi insani anlatti Cengiz Aytmatov. Kökü Manas’ti. Gelenekten gelecege uzaniyordu düsünceleriyle. Yepyeni ufuklara açiliyordu. Çocuklugunda dinledigi masallar, gençliginde hasret ve hüzünle eslik ettigi sarkilar, ozanlarin yaktigi türküler dünya görüsünün temelini olusturdu. Insanlarin gönlünü kazandi eserleriyle. Dünyanin dört bir tarafinda okundu.O, yazilmamis bir tarihin dilini kesfederek sadece insanlari ve tabiati degil, insanin ve tabiatin hâllerini bu dille anlatiyor eserlerinde. Okuyucuyu çeken de onun bu özgün kurgusu ve üslubu oluyor.