Stoa Felsefesi

Stoa okulu, Bati düsünce dünyasinin temelinde bulunan Antik Yunan kültürünün belli basla düsünce okullarindan birini olusturur. I.Ö. 4. yüzyilda yasayan ve Aristoteles’in çagdasi olan ilk Stoa filozoflari, Attika yarimadasina disardan gelmis yabancilardi; belki de bu nedenle, farkliliklari ortadan kaldirmadan ama aralarinda belli bir ayricalik da gözetmeksizin tüm insanlari kucaklamayi amaçlayan bir insancilik, Stoa felsefesinin baslica temalarindan birini olusturmustur. Stoa düsüncesi felsefeyi; mantik, fizik ve ahlak olarak üç genel baslikta degerlendirip isler. Aristoteles’in tümellere ve mutlakliga dayali mantiginin uzun yillar boyunca egemen oldugu düsünce tarihinde, Stoa mantiginin yapmis oldugu çalismalar, özellikle 19. yüzyilla birlikte yeniden ele alinmis ve mantik çalismalarinin çesitlenip gelismesinde belirgin bir rol oynamistir. Stoa düsüncesinin temel anlayislarindan birini olusturan “dogayla uyum içinde yasamak“, doga insan iliskilerinin çok yönlü bir biçimde degerlendirildigi günümüze birçok bakimdan isik tutacak niteliktedir. Dijon Üniversitesi profesörlerinden Jean Brun’nün hazirlamis oldugu bu çalisma, Stoa okulunun tarihçesini ve çesitli dönemlerini belli basli temsilcileriyle birlikte verirken, Stoa felsefesinin mantik, fizik ve ahlak ögretilerini de ayrintilariyla bize sunuyor. Kitapta ayrica Stoa düsüncesine iliskin kapsamli bir kaynakça da yer aliyor. (Arka Kapak)