Sonbahar

"Özcan Alper'in Sonbahar'i gerek anlatisal gerek görsel yönden bütün yalinligina ragmen katman katman açilabilen bir film. O 'ölüm ve aska dair bir film' olarak tanimliyor Sonbahar'i, bütün alçakgönüllülügüyle. Sonbahar hem Çehovyen bir drama hem doksanli yillarin kayip kusagina yakilan bir agit…"-Alin Tasçiyan-"Simdi de Özcan Alper'in Sonbahar'inda Yusuf susuyor. Ölüm orucuna yattigi hücresinden çiktiktan sonra her tarafin hücreye dönmüs oldugunu görmenin mutsuzluguyla, 'Sosyalizm ugruna onca yil hapis mi yattin, yazik sana' diyen bir Gürcü kizinin hayal kirikligiyla, bir söz orucuna yatiyor bu kez de… Bir tek irmaklara haykiriyor isyanini; ki o da yanki vermiyor. 80'lerle baslayan ölümcül sessizligin, sinemadaki sedasi bu suskunluk…"(Tanitim Bülteninden)