Siyah Makamı

“Ask insanin disindadir. Gelir, onun içine girer. Su ya da bu insani kucaklar kaldirir. Bir tek ask vardir. Kocaman ve her yerde. Hastaliklar gibi. Herkesin veremi farkli degildir. Ufak tefek bünye farklarina kanmamak lâzim. Bir tane verem var. Gökyüzü dünyanin baska yerlerinde baska türlü mavidir ama bir tanedir. Ask gökyüzünden gelir. Isikla. Kuvvet ister. Kuvvetin yoksa, çilginca kosan bir ata binmis çelimsiz, hasta bir insanin haline düsersin. Sarsintidan serseme dönmüs, perisan olmus, bakar ama görmez...“
“Ask, bir bahar esintisini çevrelerinde beraber sürükleyenlere göredir. Yüzüne baktiginizda gözleri kamasanlara göre. ..“
Geçmisin ask destanlarini, mitolojinin efsanelerini ya da tek tek insanlarin maceralarini hep ayni büyük hikâyenin parçasi kabul eden bir hikâye. Insanin Zaman’la kavgasinin billurlastigi kudret arzusunun ve Insanin Zaman’la âhenginin aktigi Huzur arayisinin etrafinda dolanan bir hikâye... Esas kudretle: Sevecek kudrete sahip olanlarin üzerine düsen isigiyla aydinlanan bir hikâye. Ve tabii, yine insana mahsus ’kuvvet’lerle (ne zaafi!?) gölgelenen.
Isterseniz, bir ask hikâyesi, daha dogrusu topyekûn askin hikâyesi...
Isterseniz, hayatiniz kadar, gönlünüz kadar genisletebileceginiz bir hikâye...
(Tanitim Bülteninden)