Şeytanın Bir Oyunu Vesvese

"Biliyor musun vesvesen neye benzer? Musibete benzer; ehemmiyet verdikçe siser, ehemmiyet vermezsen söner. Ona büyük nazariyla baksan büyür; küçük görsen, küçülür."- Bediüzzaman"Ben namaza basladigimdan beri, ruhumda büyük bir huzur hissetmekle birlikte, aklimda hiç de hos olmayan bir hayli düsünce kaynasmaya basladi. Birisini uzaklastirayim derken bir baskasi hücum ediyor ve onun yerini fazlasiyla dolduruyor. Bundan çok rahatsizim."Hayati Bey, tahmininde yanilmamisti. Bu genç ögretmen de namaza baslar baslamaz seytanin hücumuna maruz kalmisti. Âdemoglunun o amansiz düsmani, vesvese denilen oklarini bu gencin de aklina ve kalbine araliksiz atmaktaydi. Ona cevap vermekte acele etmedi. Içini iyice bir bosaltmasini bekleyecekti. Nasil olsa biraz sonra onunla bas basa kalir ve her seyi rahatça konusabilirlerdi. Erol anlatmaya devam etti:"Namaza durdugumda mukaddes mânâlara taban tabana zit pis hayaller aklima hücum ediyorlar. Onlari uzaklastirmak için aklimi farkli sahalara kaydirmaya çalisiyorum. Dolayisiyla ne okudugumu, namazin neresinde oldugumu adeta unutuyorum. Kötü düsünceler, birbiri ardinca ruhumu kanatiyor ve ben onlari kaçirmaya yarayacakmis gibi farkinda olmadan kafami saga sola çeviriyorum. Siz de buna sahit oldunuz ve beni rahatsizlanmis sandiniz. Rahatsiz oldugum dogru ama, bu bedenimden gelen bir aci sebebiyle degil. Içim kan agliyor, aklim paramparça oluyor, kalbimin bozuldugu zannina kapiliyorum..."