Savruluş

Kizi kollarinin arasinda bu dünyadan göçmüstü. Bu isi o mu yapmisti, hem de kendi elleriyle? Ve simdi onun öldügünden emin olmanin verdigi rahatlikla basucunda oturan o muydu? Birazdan kendisi de bu dünyaya veda edip kizinin yanina uçacak miydi?…Isik söndü. Hayatin durup durup önlerine sürdügü inanilmasi güç zorluklarla kahramanca savasmis ve sonunda yorgun düsüp güçlerini yitirmis iki güzel can, derlenip toplanip bu dünyayi terk eylediler. Umudun toptan tükendigi, iyimserligin sonunda buhar olup havaya karistigi, direnme gücünün son damlasina kadar kullanildigi, tutunacak tüm dallarin kirildigi, yenilginin yadsinamayacak kadar gerçek oldugu o son noktada gittiler. Ellerinden gelen baska bir sey yoktu. Artik her yer karanlik...Vahsi yasamin "huzur perisi"dir ölüm. Ve gerçektir. Kimi zaman kendiliginden gelir hiç beklenmedik anda. Kimi zaman da çagrilir, çok özlenen bir dost gibi…"Leylâ Serpil'in öykülerini okudugumda ne kadar mutlu oldugumu anlatamam… Eline saglik sevgili yazarimizin. Türk edebiyati bir yazar daha kazandi" demisti Turgut Özakman. Leylâ Serpil'in yasanmis bir öyküye dayanan ilk romanini okuyacaksiniz birazdan...(Tanitim Bülteninden)