Sanatın Gücü

Sanat modern zamanlarin hiçbir döneminde, bugün oldugundan daha yaygin olmamistir. Toplum içerisinde her zamankinden daha asikâr, daha amade ve daha sekilci olarak varligini sürdürmektedir. Sanat, simdiye dek hiç olmadigi kadar, toplumu olusturan birçok iletisim biçiminden sadece biri olarak toplumsal süreçlerin de bir parçasi olmustur: Ticari bir meta, bir fikir, bir bilgi, bir hüküm, bir eylem.
Estetik algisi, modernitenin hiçbir döneminde mevcut çagda oldugu kadar kültürün kendini anlamasi için bu kadar önemli olmamistir. Mevcut çag baslangiçta abartili olarak postmodern olarak adlandirilsa da zamanla daha da asikâr bir sekilde “kontrol toplumu” (Deleuze) oldugunu ispatlamistir. Estetik algi–ister üretken güç olarak dolaysiz, ister üretim mesakkatinden kurtarmak için dolayli olarak–, hiç bir zaman iktisadi yararlanma süreçlerinin basit bir araci olmamistir.
Sanatin her yerde var olmasi ve estetik alginin toplumdaki temel manasi, sanatin ve estetik alginin güç olarak kaybedilmesiyle beraber kendini gösteren durumlardir. Ki bu kayba güç ismini vermeyi tavsiye ediyorum.