Safiye Sultanzade Mehmed Rezmi Divan

Osmanli hanedaninin bütün üyeleri, sanatin ve sanatçinin destekçisi olmanin yaninda sanat üretiminin de içerisinde yer almislardir. Elinizdeki eserin sahibi, IV.Murad’in torunu olan Rezmî de sair ve ressam kimligiyle ikinci gruba girer. Annesi Safiye Sultan’a (IV. Murad’in kizi) nispetle Safiye Sultanzâde olarak anilan Mehmed Rezmî Bey, sarayda egitim görmüs ve çesitli bürokratik görevlerde bulunmustur. Meslek hayatina silahsor olarak baslayan sair, -muhtemelen bundan mülhem olarak- Rezmî (savasla ilgili) mahlasini seçmistir. Ancak mahlasiyla ve aldigi görevlerle tezat bir durum olusturacak sekilde, bahar ve çiçek tasvirleriyle bezm (eglence meclisi) anlatilarina siirlerinde siklikla yer vermistir. Bu yönüyle “rezm”den çok “bezm”e yaklasmistir. Kurguladigi hayalleri, yasadigi dönemin halk kültürüne ve toplumun gündelik yasantisina ait unsurlar üzerine insa etmesi ve bunlari yalin, külfetsiz, konusurmusçasina rahat bir dille ifade etmesi onun siir anlayisinin en belirgin yanlarindan biridir. Divan’daki siirlerin sekil ve içeriginde görülen bazi eksikliklerden sairin siirlerini tamamlamak için çok da çaba sarf etmedigi, bu yüzden de kimi siirlerinin eskiz seviyesinde kaldigi anlasilmaktadir. Bu durum, renkli iç dünyasiyla, estetik yönü güçlü kimligiyle ve çok yönlü sanatçi kisiligiyle dikkat çeken, ressamlik ve çiçek sevgisi gibi farkli entelektüel zevklere sahip olan Rezmî için siir yazmanin da entelektüel bir ugrasi anlamina geldigini düsündürmektedir.