Rüzgar Geri Getirirse

"Iki suyun arasindaki zaman araligi düsündürdü beni..." Bu cümle, aslinda Saçlioglu'nun tüm öykülerini açan bir anahtar gibi. Zaman ve yasattiklari ya da yasatmadiklari. Zamanla törpülenisimiz, zamandan edinimlerimiz ve zamanla yitirdiklerimiz. Artak geçmis zamanda kalanlari o geçmisteki halleriyle, çogu kez bosuna bir çabayla, bugünde var etmeye yönelik bütün o acinasi girisimler. "Yazdiklarimizin Zaman'a dayanmasi, Rüzgar'a dayanmasiyla aynidir..." diyor yazar. Sanki öykülerin tamaminin odak noktasi, çok, çok eski, ama ayni zamanda da en ileri ölçüde modern bir kader anlayisi. Mutlaka herhangi bir zamanin içinde dogan ve yine mutlaka herhangi bir zaman parçasiyla sinirlanan insanoglunun, kendisinden çok önce baslamis bir sonsuzluk nehrine kendi yasantilarindan biraktiklari. Daha dogrusu, birakabildikleri. Kimi zaman ise, birakamadiklari: "Lütfen gidin bizim eve. Bir an önce toparlanin gidin. Iki yildir açilmadi. Içinde yasanmayan ev çabuk ölür..." Öyle saniyorum ki, bu öykülerde dile gelen zamanlara kulak verebilenler, kendi kisisel tarihlerine yelken açmanin farkli boyutlariyla zenginleseceklerdir.-Ahmet Cemal-Ince Kapak: