Pratik Aklın Doğal Diyalektiği

Kant’in bütün çabalarinin temelinde yeni bir yönteme göre “bilimsel“ olarak savunulabilen bir metafizigin kurulmasi yatar. Metafizigin bir bilim olarak mümkün olup olmadigi sorunu günümüze degin devam eden felsefi tartismalara yol açmistir. Sorunun çözümü için Kant’a göre esasli bir yöntem degisikligine gitmek gerekir. Bu dönüsümü saglayacak olan da, dogal diyalektigi çikis noktasi yapan transendental akil elestirisidir. Kant her ne kadar diyalektik kavramini felsefe tarihinden almis olsa da, ona Grek felsefesi ve Skolastigin anlam ve kavram örgüsünden farkli yepyeni bir yapi ve islev kazandirir. Olumsuz yönüyle diyalektik, elestiriyle baglantili olarak aklin sinirlarinin arastirilmasi ve insan bilgisinin imkanlarinin belirlenmesiyle ilgili olurken, olumlu yönüyle gerçeklikle baglantili olan nesnel çeliskilerin bilgi diyalektigi olarak kullanilmasiyla ilgilidir ve bu sekliyle de, felsefi senteze yönelen bir yöntemin adidir. (Arka Kapak)