Oyun, Çocuk, Tiyatro

Bu kitap, yarinin Türkiye’sinin güvencesi olacak çocuklarimiz düsünülerek yazildi; çocuk kitabi degil, ama çocugun önemini bilen yetiskinler için hazirlandi. Özellikle, Birinci Kitap’ta sözkonusu edilen “oyun“ kavrami büyükleri çok yakindan ilgilendirecek bir kavram. Çünkü “oyun“ kültürün kaynagidir; insanin mutlak özgürlügüdür. Felsefe oyunla baslar; bu insan zekasinin oyunudur. Buluslarin kökeninde oyun vardir. Oyunla yaraticilik birbirinden ayrilamayacak bir bütündür. Kisacasi, oyun, anlami ve toplumsal islevi olan bir etkinlik biçimidir ve çesitli toplumlardaki törelerin, anlayislarin, sözlü gelenekteki kurallarin kaynagi da oyundur. Ikinci Kitap, Okul Tiyatrosu’nu konu etmektedir. Bu, bazi istisnalar disinda, hala yanlis bir egitim anlayisindan dolayi pek önem verilmeyen bir konudur. Yas gruplarina ve çocuklarin yetisme evrelerindeki gereksinimlerine bakmadan, çocugun özgürlügünü elinden alma bahasina -yine bazi istisnalar disinda- ögretmenlerin kendilerini gösterme platformu olarak kullandiklari müsamerelerin ne kadar yanlis sonuçlar dogurabildigini anlatan ve deneyimlerin sonucu elde edilen verilere göre, nasil davranilmasi gerektigini anlatan bir bölümdür. Üçüncü Kitap ise, son zamanlarda büyük kentlerde olumlu gelismelere tanik olsak da, yurt bütününde olmayan bir konuyu, yani Çocuk Tiyatrosu’nu ele almaktadir. Yurt genelinde, pedagojinin olmadigi ortamlarda sirf para kazanma hirsiyla, ortaya çikan korsan tiyatrolarin verdikleri gelecege yönelik zarar gözönüne alinarak ülkemizdeki çocuk tiyatrosu tarihinin bir özeti yapildiktan sonra bu konuda neler yapilmasi gerektigi üzerinde durulmaktadir. (Arka Kapak)