Osman Fahir Seden’le Türk Sinemasında Düet

Bir zamanlar hakkinda oldukça agir yazilar yazmistim. Yesilçam geleneginin en kötü yanlarini temsil ediyordu benim için; yüzeysellik, agdali bir anlatim, tür ayrimina kesin uyma, klise kisilikler, yalama olmus konusmalar... Ama sonradan onun ayni zamanda Yesilçam’in öylesine görkemli biçimde halkimizin gözdesi ve etkileri hala süregelen bir kitle iletisim araci olmasinin da baslica mimarlarindan biri oldugunu anlayacaktim. O zaten Yesilçam’a etki yapmis biri degildi. Bizzat Yesilçam’i olusturanlardan biriydi. O belki de Oscar Wilde gibi dehasini gündelik yasama koymus, filmlerine ancak yetenegi kalmisti. Bir Ada vapurunda, Büyükada’da bir sahil kahvesinde, bir Antalya festivalinde, bir panel öncesi ve sirasinda ondan kapabilecekleriniz sonsuzdu. O, gerçek, katisiksiz ve tam bir Istanbul efendisiydi, çok yasamis ve yasadiklarini damitmis bir Osmanli-Türk aydiniydi. Atilla Dorsay (Arka Kapak)