Ölümcül Hastalık Umutsuzluk

Søren Kierkegaard; su Danimarkali filozof, varolusçulugun babasi... Kierkegaard’a göre umutsuzluk evrenseldir, çünkü insan sonluluktan sonsuzluga geçisi umutsuzluk yoluyla gerçeklestirir. Umutsuzluk kaçinilmazdir, insanin, karsitlarin bir sentezi olmasinin, daha dogrusu diyalektik bir varlik olusunun bir geregidir. Sonlu varligi ile sonsuz varligi arasina sikisan insan kendi olma sürecini umutsuzluk içinde yasar.
Kierkegaard için umutsuzluk ölümcül hastaliktir. Bu hastaliktan ölünmesinden veya bu hastaligin fiziksel ölümle sona ermesinden çok, bu hastaligin iskencesi, can çekisen ama ölemeden ölümle savasan kisi gibi ölememektedir, sürekli bir can çekisme hâli içindedir. Ölümcül hastalik dar anlamda kendisinden sonra hiçbir sey birakmadan ölüme giden bir hastalik demektir. Ve umutsuzluk budur. Umutsuzlugun özü yasamin hiçbir sey olmamasidir.
Kierkegaard bir dinin çerçevesi içinde yapitlar vermesine ragmen ayni zamanda insanoglunun en temel sorunlarini ortaya koymustur. Kierkegaard birden ve dogrudan varolus gizeminin içine girmistir. Hegel’de en üst noktasina ulasan akil ve sistem felsefesine karsi bireyin varolusunun akildisiligini, paradoksunu ortaya çikarmistir.