Nietzsche Kaplan Sırtında Felsefe

Her seyin kursun grisi bir pesimizme, kaba bir materyalizme, bitkin bir decadénce sürüklendigi; hayata inancin hâzan rengine, ümitsizlige ve inkâra dönüstügü 19. Yüzyil Avrupa’sinda, beklenmedik bir gür ses, bir protesto sesi yükselir ve bir kaplan atilimiyla hayatin uçurumlari üzerinde dolanmaya baslar. Derin bir rüyadan uyanan bu demonvâri güç, bu dinamit zekâ, daha yirmi yaslarinda iken haz ve istirabin yogurdugu olusa, varolusa ve hayata, bizim Yunus’tan ögrenmisçesine, “nârin da hos, nûrun da hos“ diyebilmistir. Hayati bütün paradokslariyla bir “amor fati“ olarak kucaklayan bu dehâ, insanliga hayatin kutsiyetini ve varligin mâsûmiyetini ögretmegi kendine dert edinmistir. Ona kulak vermeliyiz, onu can kulagiyla dinlemeliyiz!... Inkirazimizin yankilarini onun yanik nagmelerinde bulabiliriz.
Friedrich Nietzsche’yi iyi tanimaliyiz; iyi tanimaliyiz ki, nasil bir hazînesinin üzerinde oturdugumuzu daha iyi anlayabilelim...
(Arka Kapak)