Ne Hoş Zamanlardı

Seksen küsur yildir hinzirca parildayan bir çift gözün gördüklerini feylesofça bir neseyle yorumlayan, isildayan bir zeka. Insanoglunun çesitli hallerini, çeliskilerini, hosluklarini,beser sasar esprisi içinde yorumlayan, akici bir kalem. Hayata dair bilgeligini ve engin tecrübesini, okurunu gülümseterek aktaran bir yasam mimari.Çevremde ve dünyada, bin türlü sahne yasadim. Her türlü yasam sahnesi içinde oldum. En zorundan, en belalisindan, en sevinçlisine kadar. Bu denli çesitlilik, bana gökten parasütle indirilmedi. Ben durmadan arandim. Elbet bunca degisiklik, dünyamizin, ama özellikle ülkemizin olaganüstü ilginç bir döneminde yasayisimdan da kaynaklandi. Ne ilginçtir, ben dogdugumda, yani 1921 yilinda, daha Osmanli Imparatorlugu resmen batmamisti. Ama resmen Son padisah Sultan Vahdettin, hâlâ tahta idi. Devletimiz Istanbul’da batarken, Ankara’da yeniden doguyordu...