Mit ve Mitya Hint Mitolojisine Giriş

Antik Yunan filozoflari için mit mitostu, logostan ay­riydi. Mitostan sezgisel, kozmogonik anlatilar çikar­ken, logostan akla uygun tartismalar çikmistir. Eski Hindu kâhinleri için mit mitya idi, sattan ayriydi; sembolik hakikatin ta kendisiydi. Çünkü “nihayetsiz mitlerde yatiyordu ebedî ve ezelî gerçek”.Brahma ile Saraswati’nin çemberi... Visnu ile Laksmi’nin karesi... Siva ile Sakti’nin noktasi... Hindular için var olan her sey kutsal, tüm mevcudiyet tanrisal­likla dolu, dolayisiyla her sey ibadet edilmeye de­gerdir. Çünkü Tanridir her yerde görünen. “Vedalarda anlatilan tanrilar yeryüzünde yasardi. Yerde du­ran ates, Agni vardi. Yer ile gök arasinda uzanan yel, Vayu vardi. Göklerde hüküm süren, simsekleriyle muson bulutlarina yagmur getiren Indra vardi. Sonra günes Surya, ay Çandra, yedi göksel cisim Graha... ve Devalar, Risiler, Asuralar, Nagalar, Yaksalar...” ve Tanrinin üç ana tezahürü vardi: Brahma olarak yara­tir, Visnu olarak devamini saglar, Siva olarak yok eder. Tüm bunlar Tanrinin yaratma, dönüstürme gü­cünün insani düzlemde beliren tezahürleridir.Varligin en dis katmanindan derinliklerine dogru, gerçegi, cevabi arayan kimse, hayat nefesini ruhun soluguna baglayan yolu kat ettiginde baslangiçtaki temel olayin zamandasi haline gelecek; dünya ve kâi­natin kendisi simdi ve her zaman onun için saydamlasacaktir.Aziz okuyucu, iste bu yüzden mit/mitos/mityanin sif­resini bilmek degil, belki içine girmek ve onu temasa etmek gerekir.