Magna Charta - Büyük Sözleşme

Ilk defa Latinceden çevrilen Magna Charta (Büyük Sözlesme) ya da diger adiyla Magna Charta Libertatum (Özgürlükler Sözlesmesi), incecik bir parsömene ortaçag Latincesiyle yazilmis, özellikle tarih ve hukukla ilgili arastirmalar yapan herkesin bastan sona okumus olmasa da, bir sekilde haberdar oldugu en ünlü bagimsizlik sözlesmesidir. Ingiltere’nin ortaçagdaki krallarinin derebeylik düzeni içindeki zorbaca uygulamalarina karsilik bireysel hak ve özgürlüklerin kazanimina yönelik bir sözlesme olan Magna Charta dönemin Ingiltere’sinin yerel ve gündelik sorunlarini çözüyor görünse de; keyfi yönetime siddetle karsi çikisi, hak ve özgürlükler için güvence arayisi açisindan XIII. yüzyildan insanliga kalan bir hukuk mirasi olarak da algilanabilir. 15 Haziran 1215 yilinda Kral John, Papa III. Innocent ve baronlar arasinda imzalanan ve kralin yetkilerine gem vurmayi ve hukukun kraldan üstün oldugunu vurgulamayi amaçlayan bu sözlesmenin içerigine genel olarak bakildiginda, tartismasiz ilk göze çarpan kilisenin özerkligini güvence altina alma, kilisenin seçim özgürlügünü tanima, krallar ve baronlar arasinda yönetimsel açidan ortaya çikan anlasmazliklara çözüm bulma ve güçler arasinda denge olusturma kaygisinin ön planda olmasidir.