Mağaradaki Gölgeler Modern Aklın Zindanı

“Onüç yasimdayken ateist oldum. Simdi oldugu gibi o zaman da kisisel bir Tanri’nin kötülük problemine çözüm getirmedigi, cennet ve cehennem hikayelerinin ugursuz birer kurgu oldugu, kilise doktrinlerinin müsterilerine dogaüstü otorite kusagi giydirme gayretleri oldugu kanaatindeydim. Hayatinin merkezi noktasi ’Tanri’ olan Simon Weil’e göre: kisinin, hayatini hiçbirseyi sorgulamadigi kayitsiz bir iman içerisinde geçirmektense bir ateist olmasi daha iyidir. Ona göre ’Tanri, yoklugundan duyulan aciyi tatmadan anlasilamaz’di. Bir refleksler bütünü, göreneklerin kutsamasi, toplumsal bir aliskanliktan baska birsey olmayan bu tür kayitsiz bir din, bir inanç tamamiyla uyusturucu türden bir inancin rahatligidir. Böyle bir iman neye inanildiginin bile bilinmedigi birseydir; çünkü kendisini sorgulamamistir bile.“(Arka Kapak)