Leibniz Üzerine Beş Ders

... Leibniz’i hayal edin: ürkütücü bir seyler vardir onda. O, düzenin filozofudur. Düzen terimlerinin disinda asla düsünmeye yanasmaz. Bu bakimdan asiri tutucudur, düzenin dostudur. Ama çok tuhaftir - bu düzen zevkine kapilmis haldeyken ve bu düzeni temellendirmekle, kurmakla ugrasirken, felsefede karsilasabileceginiz en çilgin kavramlar yaratma ugrasina koyulur. Dizginsiz, gemi aziya almis kavramlar, en taskin, en düzensiz, olan biteni teyit etmek adina en karmasik kavramlar.
Gilles Deleuze, Leibniz üzerine derslerine amacinin Leibniz’i sevdirmek, Leibniz okumak için istek uyandirmak oldugunu ifade ederek baslar. Nisan-Mayis 1980’de Vincennes’de verilen bu derslerde Deleuze’ün dinleyicileriyle (okuyuculariyla) kurmaya çalistigi iliski bir ögreten iliskisinden çok, felsefenin kim, filozofun ne olduguna dair bir düsünme sürecini yaratmaktir. Bu nedenle “ürkütücü, karanlik, süpheli, bir tür seytani alayciliga sahip, Spinoza’yi satan igrenç insan“ Leibniz bile sevilmelidir, çünkü Leibniz’i Deleuze için sevilmeye layik kilan sey felsefenin ne oldugunu, bir filozofun ne yaptigini, neyle ugrastigini anlamamizi saglayacak en iyi örneklerden biri olmasidir.