Küçük Şeyler

Yazinimizda öykü türünü tanitan ilk yazar olan Sâmipasazâde Sezâi, hem düzsöz anlatimimizi zenginlestirmis, hem de romani ve öyküleriyle anlati türünde yeni bir anlayisa yönelmis; böylece Tanzimat yazinini Servet-i Fünûn’a baglamak gibi, yazin tarihimiz bakimindan önemli bir görev görmüs; yazinimizda Cosumculuk’tan (Romantizm) Gerçekçilige (Realizm’e) geçisin en önemli kilometre taslarindan biri olmustur. 1892’de yayimlanan Küçük Seyler’de, bir “Mukaddime” [Önsöz] ve alti öykü (“Bu Büyük Adam Kimdir?”, “Hiç”, “Kediler”, “Iki Yüz Elli Kurusa Bir Asir”, “Dügün”, “Pandomima”) ile Alphonse Daudet’den çevrilen “Arlezyali” adli bir öykü bulunmaktadir. Kitapta, sonradan eklenen, “mensûre” olarak nitelenebilecek türde yazilmis “Bir Kitâbe-i Seng-i Mezâr” adli metin de yer almaktadir. Kitap yeni harflerle verilirken diline dokunulmamis, yazarin kaleminden çiktigi gibi yazilmistir. Kullanimdan düsmüs Osmanlica sözcükler köseli ayraç  [  ] içinde, yer aldiklari cümledeki baglamlari gözetilerek verilmis; ayraç içinde (  ) verilen sözcük ve ekler, anlami daha belirginlestirmek için yayina hazirlayanca konmus; zamanin kisileriyle, yasayisiyla, esyâlarla ilgili kimi sözcükler ve kavramlar da dipnotlariyla açiklanmistir.