Kırmızı Bisiklet

Önce ürkerek basti pedallara... Kirmizi bisikletin dengesi bozuldu. Fark ettirmeden seleden tutup düzelttim.Acemi sürücüyü iltifatlar ve isliklarla yüreklendirdim.Simdi bazen arkasindan tuttugumu bilmeden bisikleti kendisinin sürdügünü saniyor, bazen ise tuttugumu sanip gerçekten kendisi sürüyordu.Zamanla bisikleti kimin yönettigini ayirt edemez oldu.Oysa ben farkindaydim:Kirmizi bisiklet uçmaya hazirlaniyordu.Kirmizi Bisiklet’te Can Dündar “baba olma” serüvenini, kendi yasadiklari üzerinden okurlarla paylasiyor. Kendi babasiyla iliskisini, “babba” kelimesini ilk duydugunda yasadigi coskuyu, baslardaki uykusuz gecelerde hissettiklerini ve onu takip eden, “Hangi masali okumali, hangi oyuncagi almali?” gibi endiseleri, bütün içtenligiyle dile getiriyor.Ve kirmizi bisikletin iki tekerlek üzerinde seyretmesiyle uyanan, “Hangi okula göndermeli, tarihi nasil anlatmali, dogumu nasil ögretmeli, beladan nasil esirgemeli?” gibi kaygilarla, giderek bir yol arkadasina dönüsen ogluyla iliskisini anlatiyor.Can Dündar, Kirmizi Bisiklet’in 20. baskisini hazirlarken kitabi elden geçirerek yeniledi. Kendi yasadiklarinin yani sira baskalarinin deneyimlerine; günümüz çocuklarinin, gençlerinin ve anne babalarinin sorunlarina da yer veren yazar, kitabin yeni halini, yakin zamanda kaybettigi babasina vedasini anlattigi yazilarla sonlandirdi