Kırmızı Beyaz Çiçekler

Ayse Kadin yere yigildi adeta. Bir külçe gibi çöktü oldugu yere. Bir parça unumuz olsaydi, diye düsündü. Yoktu. Bir bardak un bile yoktu.Recep’in Fatma geldi aklina. Çocugu emzikteydi Fatma’nin. Kocasi askerde oldugu için ne yapacagini sasirmisti zavalli kadin. Bir dilim ekmege muhtaç olmustu o da kendisi gibi. Yatalak bir babasi vardi Fatma’nin. Bir tarafta babasi, diger tarafta emzikteki bebegi. Bebeginin aglamalarina dayanamamisti Fatma. Neredeyse sütü kesilecekti. Bir dilim ekmege muhtaç yasadi günlerce. Suyla idare ediyordu. Toprak yiyordu, arada sirada karnini doyurmak için. Agaç kabuklarini kemirmisti. Ya babasi ve bebegi?... Onlari düsündükçe kahroluyordu Fatma. Sonunda dayanamadi; birkaç dilim ekmek için satmisti kendini.