Kırlarda Bir Gün

Görünen son tepecigin sisle karistigi bozumsu enginlerde her sey kipirtisizdi; uçsuz bucaksiz bozkirda ufka kadar surada burada yükselen cansiz kurganlar, tepecikler ise insana sert sert bakiyordu. Tepelerin kipirtisizliginda, sessizliginde yüzyillarin agirligi ile insanlara karsi kayitsizligi hissediliyordu. Gene binlerce yil geçecek, milyarlarca insan ölecek, tepeler ise ölenlere hiç acimadan, yasayanlarla ilgilenmeden gene böylece duracaklar; kimse onlarin burada niçin durduklarini, altlarinda bozkirin hangi gizlerini sakladiklarini bilmeyecek…