Kırım Kırımı

…. Kirim, 1071 yilindan bu yana, Bati Türkü’ne yurd olmus bir toprak gibi, tipki öyle bir vatan iken, nasil bir kahpe kadere sürüklendigini, nasil bir kanli kiskacin sinsi hesaplarinda yildan yila kistirilip, yok edildigini kör gözlerin bile rahatça okuyabilecegi iri harflerde yazilmis bir hazin belge olarak gönül acimizdir. Sadece bizim degil, eger bir parçacik utanmasi var ise, hümanizm adina mangalda kül birakmayan yazar çizerlerin, Uluslararasi Af Örgütlerine kapilanmis profesörlerin, Rozenbergler’den Allendeler’e agit yakan filmcilerin, tiyatrocularin, beynelmilel komünizme satilmis veya satilmamis bütün insanlarin yürek ve gönül acisi olmasi gerekirken, ola ola bir yüz karasi olmustur.Neden?.Bu sorunun cevabini, sanirim, Sovyet Komünist Partisi Merkez Komitesi Sekreteri Iliçev veriyor: “Komünizm ugruna açilan savasta, tam bir hürriyete sahibiz. Komünizme karsi açilan savasta, hürriyet diye bir sey hiçbir zaman olamaz!..”