Kayıp Adalet

“Hakikat ve adalet üstüne düşünürken anlama çabasına gözümüzün önünde on yıllar boyu cereyan eden olayları resmî yalanların konforuna sığınmadan sorgulamakla başlayabiliriz. Yaşananların hem ihlallerin öznelerine hem de kolektif olarak hepimize, tüm topluma ne yaptığını, geleceğimizi nasıl zehirlediğini görmeye çalışarak...”
Emel Ataktürk Sevimli - Hafıza Merkezi Adaletin önündeki yapısal engellerden biri: cezasızlık kültürü. Suç işleyenlerin, özellikle devlet görevlisi olduklarında korunup kollanması; açılan, açılabilen davaların çeşitli engellemelerle veya zaman aşımına uğraması sağlanarak boşa çıkarılması. Bu kitap, Türkiye’nin yakın geçmişinden cezasızlık pratiğinin çarpıcı örneklerini göz önüne seriyor. Ama aynı zamanda, cezasızlık kültürüyle mücadelenin örnekleri bunlar. Hukukçular, insan hakları savunucuları, Hafıza Merkezi gibi cezasızlık pratiğine karşı bellek çalışması yürüten kuruluşlar bu ağır adaletsizliğin unutulmasına rıza göstermiyorlar. Gökçer Tahincioğlu’nun derlediği Kayıp Adalet’te, Levent Pişkin, Lice davasını; Murat Uyurkulak, Hrant Dink cinayeti davasını; Burcu Karakaş, 12 Eylül davasını; Karin Karakaşlı, Vartinis katliamı davasını; Gökçer Tahincioğlu, 2006 ilkbaharında Diyarbakır’da öldürülen çocukların davasını; Ali Duran Topuz, Berkin Elvan davasını; Yıldırım Türker, Silopi’de yataklarında uyurken öldürülen iki çocuğun davasını; Kemal Göktaş, JİTEM davalarını yazdı