Kaybolma Kılavuzu

Yolunu degistirmek, sinirlarin disina çikmak, eve farkli yollardan dönmek, kisacasi kaybolmak kesfetme imkani sunar. Rebecca Solnit edebiyatta, sinemada, haritalarda, dogada, renklerde, resimde, fotografta, sarkilarda, yollarda ve hatiralarinda dolaniyor. Kisisel tarihini büyü hikayelerle iliskilendirirken ailesinin göçmen cografyasinda kayboluyor; kaplumbagalarla, vasaklarla, yilanlarla göz göze geliyor; papazlarla, punkçilarla karsilasiyor; daglarla, çöllerle yüzlesiyor, Hitchcock’un Vertigo filminden, Keats’in siirinden, Woolf’un günlüklerinden, Dinesen’in hikayelerinden, Yves Klein’in mavisinden, Benjamin’in denemelerinden izleri takip ediyor. “O halde soru, nasil kaybolunacagi. Hiç kaybolmamak, aslinda yasamamaktir ; nasil kaybolunacagini bilmemek sizi felakete sürükler… Önemli olan bütün dünyayi kaybetmek, onun içinde kaybolmak ve bütün bu asamalardan ruhunu bulmaktir.”