Kara Vagon

Öykücülügümüzün kilometre taslarindan birisi de tartismasiz Bekir Yildiz’dir. Bana sorarsaniz, Sabahattin Ali’den sonra en büyügüdür. O, Istanbul’a sikisip kalmis edebiyatin yönünü ciddi biçimde Anadolu’ya çevirenlerdendir. Dünyada birçok ilki bagrinda barindirmis Mezopotamya’nin bize kapali tutulan edebiyat kapisini Harran’dan girerek yine Yildiz aralamistir. El degmemis efsanelerin unutturulmus güzelliklerin, insanin kaldiramayacagi kadar yogun acilarin üzerindeki tozu pasi temizleyerek gün isigina o çikarmistir. Elinin kinasi solmamis çocuk yastaki esini, dil döküp ikna ederek, kendi boynuna kendi eliyle ipini geçirterek namusunu temizledigini sanan erkegin, töreler önündeki çaresizligini, kimse onun kadar inandirici yazamazdi.
Siirde Nazim Hikmet, romanda Orhan Kemal, öyküde Bekir Yildiz’in sag iken degerini bilemedik. Sadece dogum yeri olan Urfa degil, bütün Güneydogu, bütün Türkiye, dahasi bütün dünya emeçileri, ona çok sey borçludur.
Hasan Kiyafet
(Arka Kapak)