Kapılar Kapanmadan

Kapilar yasamimizin ayrilmaz parçalaridir. Kim bilir farkinda olmadan günde kaç defa kapi açar, kapi kapatiriz? Her varlik hakîkate açilan bir kapidir bu âlemde. Taslar, bitkiler, hayvanlar ve insânlar “gayb ile sehâdet” arasinda birer kapidirlar. Insân ise bu kapilarin en anlamlisi, en önemlisi ve en özelidir. Çok katmanli/katli yapisiyla –son kapisi Allah’a açilan- kapi üstüne kapidir insân. Önce “Serîat”, sonra sirasiyla “Tarîkat, Hakîkat ve Ma‘rifet” kapilari vardir insân için. Bu kapilari edeble çalan ne mahrum olur, ne mahzun.“Kapilarin dili olsa da konussa” deriz bazen. Kimler gelmis kimler geçmis hayatlarindan bir bir anlatsalar. Hz. Ali’ye kalkan olan Hayber Kalesi’nin kapisi da bunlardan biridir. Kolay degil elbet, Hayber’in kapisini sökmeden Haydar olunmuyor demek. Âlemde dili olan tek kapi ise insândir. Sifrelidir insânin kapisi çogu zaman; içeriden açilmazsa disaridan zorlamaya gelmez.Varlik sahnesinde görünür görünmez kapilar ne kadar çok olsa da, hepsinin tek bir anahtari vardir. O da “Fettâh”dir. “Birlik Dükkâni’nin kapisi “Fettâh” ile açilir. Sana anahtari veren, “Seni kapinin ardinda bekliyorum” diyendir. Bu âlemin duvagini kaldirmadan Vuslat’a kapi açmak ise ancak hayâldir. Insân, bu âlemin gözbebegidir. “Insâna sigabilene âlem, âleme sigmayana insân denir.” Öyleyse “kapilar kapanmadan”, nefesler tükenmeden, Günes, Ay ve yildizlar solup savrulmadan zamanin kiymetini bil ey Tâlib! Unutma ki burada gözü aydin olan ötede de aydin olacaktir; burada açilan kapi ötede de açilacaktir.