Kan Suyu

Silahlar patladıkça Evreğeç Kadı da bir yandan Vur İsmail'im diye bağırıyor, bir yandan da o tarafa geliyormuş. Ortancayla ölülerin biraz aşağısında karşılaşmazlar mı? Yaşına bakmadan; Seni deyyusun oğlu, diye sarılmış taşa. Oğlanların öldüğünden haberi yok ya Karadağ'a mal çıkmış diye o da kızgın. Güya yerden taş alıp da vuracak. Ortanca belindeki kamaya davranıp; Al buda senin, demiş. Evreğeç'in işi o saat tamam. Sonra da eve gelip; Ben gidiyorum demiş. Artık buralarda durulmaz. Siz de başınızın çaresine bakın.

Toplanmış davarı sürmüş İspir'e. İspir, buraların tüccarı. İletip; Al davarı, ver parayı, demiş. Ne verirsen ver. Sonra sır olup gitti, Nereye gittiğini kimse bilmedi. Kimisi; Maraş'taymış, bakır ustası olmuş, dedi. Kimisi; Mersin'deymiş, davarın parasıyla narenciye bahçesi almış, dedi.

Ama hiç birinin aslı yokmuş. Gene bu dağlarda saklanırmış. Kör olur dağı kısmı. Nereye gidebilir ki! Sonunda onu da başkaları vurdu.