Kalanlar

''Dogumun bile bir kökünden kopma idi. On yasima kadar, çevremi özellikle çevremdeki sessizligi kavramaya çalistim... Yirmi yasim ile otuz yasim arasinda aklin bittigi yerleri ve çildirmanin sinirlarini aradim... Otuz yasim ile kirk yasim arasinda ne akilli ne de çilgindim. Dünyayi kavradigimi sandim... Kirk yasindaydim. Bugün, gecenin bazi saatlerinde kitlenin anlamsiz gürültüsü içinde boguluyorum... Kendimi öldürmeye çalisiyorum... Özlemlerim kalmadi. Biraktim. Hepsini kendi ve benim dünyami anlamalari için biraktim... Ve bana ölümsüzlerin sonsuz acilari kaldi.''Efsane sahibiyle yüzlesiyor.