Kabusname

Bir zamanlar Kûhistan’da bir padisah, bu padisahin da genç bir oglu varmis. Adina Gilan Sah derlermis. Bir gün padisah, oglunu gaflet uykusunda görmüs. Gururluymus. Eger kendi oglunu terbi­ye etmezse, cevherini balçiga atmis gibi olacakmis. Iste bu sebeple, ogluna dogru yolu göster­mek için bu kitabi yazmis ve:
"Ey ogul, demis. Bilmis ol ki ben yaslandim. Zayif ve aziksiz bir sekilde yol agzina geldim. Simdi ey cigerparem, ölüm haberi gelince ertelemenin çaresi yoktur. Öyleyse ben de öl­meden seni iyilik yoluna kavusturup, tecrübelerimden birkaç ögüdü sana hatira birakayim. Bunlara uyarsan her isinde murada erersin, iyi ad kazanir­sin ve zamanin elinden tokat yemezsin. Öyleyse sen de gönlünün kulagini bu ögütler için açik tut ki pisman olmayasin..."