Işıklar Açık Kalsın

Mehmet Kahraman öykülerinde titiz bir dil isçiligi sergiler. Dil, gerek tiplerle gerekse atmosferle tam bir uyum içerisindedir. Tüm öyküler bir sekilde hayatin kiyisina düsmüs aile bireylerini anlatir. Öykülerinde baba, çocuk ve anne motifi önemli bir yer tutar. Olayi degil o olayin yazarda yarattigi izlenimleri, etkileri, çagrisimlari öykülestirir. Kahraman, hayati buradan, ev içinden izler. Seslere, kipirtilara, gürültülere kulak kesilir. Anlaticinin yaptigi, ev içlerindeki ugultuyu sözcüklerin sesine dönüstürmektir. Öyküler, küçücük olaylar etrafinda baslar; bilinçalti, zihinsel göndermeler ve çagrisimlarla halka halka genisler, derinlesir.Necip TosunBir öykücü iki seyi hedefler: Okuyucunun ruhunda; insana, hayata, dünyaya, duygulara, düsüncelere, düslere iliskin bir rengi, bir noktayi, bir kelimeyi ateslemek. Bunu yaparken öykü türünü var eden iç dinamikleri yerli yerince kullanmak. Hem insana dokunmak hem de bunu estetik bir biçimde yapmak. Mehmet Kahraman ikisini de basariyor. Öykülerinin sonunda bir yitirisin, bir bulusun, bir zaafin, bir erdemin, bir alçalisin, bir yükselisin yani bir ruh durumunun heyecanini buluyoruz, üstelik bunu öykü sanatinin iç düzenini ihmal etmeden yapiyor. Bu ikinci kitabinda, Minareden Düsen Ezan’da olusturdugu tabloya, gerçekçi anlatimin sinirlarini zorlayacak yeni çizgiler eklemek endisesinde…Abdullah Harmanci