İkiye Bölünen Vikont

Italo Calvino, Atalarimiz üçlemesinin ilk kitabi Ikiye Bölünen Vikont’u bir söylesisinde dile getirdigi gibi, 1952 yilinda oyun olsun diye yazmaya baslamistir:“Ikiye Bölünen Vikont’u yazmaya basladigimda, öncelikle eglenceli bir hikâye yazmak istiyordum, hem kendim egleneyim diye hem de mümkünse baskalari eglensin diye: Aklimda ortadan ikiye biçilmis bir adam imgesi vardi; bu ikiye biçilmis adam konusunun, insanin bölünmüslügünün anlamli bir konu olacagini, çagdas bir anlami olacagini düsündüm: Hepimiz bir biçimde kendimizi tamamlanmamis hissediyoruz, hepimiz bir yanimizla kendimizi gerçeklestiriyoruz, öteki yanimizla degil.”Savastan dönen ve savas sirasinda bedeni ikiye bölünen Vikont Medardo’nun tuhaf hikâyesi yegeninin agzindan anlatiliyor. Vikontun bedeninin bir yarisinda “iyi”, diger yarisinda “kötü” kisiligin uç noktalari yasamaktadir ve bunlarin tekrar bir araya gelmesi olanaksiz görünmektedir.