İhanet

Her sey kötülesmeye baslamadan önce, aile hayatimizin hep istedigim gibi iyi gittigini düsündügümü hatirliyorum. Elbette mükemmel degildi: evini, isini, esini ve iki çocugunu çekip çevirmesi gereken birinin normal hayatinin bir parçasi olan küçük hayal kirikliklari ve sikintilarla doluydu her gün - kimin hayati mükemmel ki?
Korkunç firtina dinip de geçmise bakinca, o zamanlar rahat ve sakin aile hayatimiza sahit olan birinin, her seyin ne kadar karanlik ve tehlikeli bir hale dönüsmek üzere oldugunu tahmin edebilecegini sanmiyorum. Kâbus hiç yoktan, ikazsiz, açiklamasiz ortaya çikmisti.
Mutlu, sevilen, uyumlu bir es ve anneydim. Sonra birden hayatim parçalanmaya basladi ve deger verdigim her seyimi kaybetmenin esigine geldim.