Hz. Peygamber'in Tıbbı ve Tıbbın Fıkhı Peygamberin Tıb Bilimine Bakışı, Dönemi ve Sonrasında Sa

Kur’an ve Allah elçisi Hz Muhammed (s.a)’in ögretileri bir din olarak Tib ve Eczacilikbilimini ortaya koymaz ise de o ögreti bütün varligin, canlilarin, yaratilisin arastirilip incelenmesini ister ki insanin kendisi de bunlarin en basinda gelir. Eserde görülecegi gibi bu ögreti bizzat bilimin kendisi için olmasa da uygulama noktasinda kendi fikhî ve ahlâkî deger hükümleriyle saglik hizmetleri, hekim ve tip ahlâki konusunda hükümler ortaya koyar. Tip ve baytarlik mesleginde yeterlilik, sahte hekimlik, yanlis tedavi, ameliyatlar karsisindaki sorumluluk ve haklar alaninda daha ilk Islâmî dönemlerde bir ahlâk ve hukukun ortaya çiktigi görülür. Peygamber’in, temelde biyolojik alana dahil olup tibbi ilgilendiren bazi açiklamalari, bilim ve fennin gücüne dayanarak fitratlarla oynama ele aldigimiz konulardir. Burada Ebelik üzerinde de durulmustur. Allah Elçisi’nin; Ruh sagligi ve tedavisine, geleneksel uydurulmus korku ve güçlerin asilsizligina iliskin beyanlari, dualara yer verisi, onlarin gücü v.s, Onun ruhî/psikolojik tedaviyi ruhsata baglamasi, tibbi, kehânetlerden uzak ilmî bir temele oturtmaya çalismasi ve güncel pek çok tibbî mesele yer verdigimiz konulardir. Peygamber’den hemen sonraki dönemler, özellikle saglik hizmetleri, hasta ve engellilere götürülen içtimaî/insanî yardimlar bakimindan önemli anlayis ve uygulamaya sahne olmustur. Koruyucu hekimlik ve kötü aliskanliklar da eserde yer almaktadir.