Husserl

Husserl, gelistirdigi fenomenoloji yöntemiyle, 20. yüzyil felsefeleri ve sosyal bilim çalismalarinda ciddi bir belirleyicilige sahiptir. Hemen tüm felsefi kariyeri boyunca, temelleri Rönesans sonrasi bilimsel yaklasimlarla atilmis olan yerlesik bilim anlayisinin, bu anlayisa egemen olan tutumun ve zamanla bu dogrultuda tesekkül etmis insanbilimlerinin siki bir elestirmeni olarak karsimiza çikar. Husserl’e göre, gerek doga gerekse insanbilimleri, nesnel bir bilgiye ulasma amaciyla, özne ve nesne iliskisi olarak tamamlanagelen bilginin, nesne kismina agirlik vermek suretiyle, öznellik içerisindeki kaynaklarinin unutulmasiyla sonuçlanan bir bilim ve kültür krizine yol açmislardir. [...] Fenomenolojiyi akademik bir mesele olmanin çok ötesinde gören Husserl, insan yasamindaki kökenlerinin anlamini kaybetmis olmalari nedeniyle, kriz içerisinde olduklarina inandigi Bati bilimlerinin gelecekteki gelisimini fenomenolojiye bagli görür. Batili insan, Rönesans’tan ve hatta felsefenin antik Yunan’da dogusundan beri, Husserl’in bilimsel diye niteledigi bir kültürde yasamaktadir. Söz konusu kültür, insanin gerek dünya içerisindeki yerini gerekse kendi kendisini mutlak olarak anlayabilecegi umudu ve inanciyla, onun özgür, rasyonel ve teorilestirici aktivitelerinde konumlanmis bir kültürdür. -Kasim Küçükalp-
(Tanitim Bülteninden)