Homo Esteticus Demokrasi Çağında Beğeninin İcadı

Bu kitabinda Ferry modern felsefenin dogusunu estetik tarihi çerçevesinde anlatiyor. Ferry'e göre modern çag, estetik alanda öznel begenin ortaya çikmasi, siyasal alanda ise toplumsal sözlesme modellerinin ve akilci siyaset felsefesinin dogusuyla birlikte tanimlanir. 20. yüzyil sanatçilarinin özerklikten ziyade bireyselligi ön plana çikardigi "postmodern ugrak" ise, avangart akimlari beraberinde getirir.Aydinlanma ile birlikte, kaynagi ilahi otorite olan ve degismez bir degerler düzenini yansitan sanat ve dünya görüsüne agir bir darbe indirildi. Otonomiye dayanan akilci bir etik kurma girisimlerine sahne olan bu dönemde, estetik ve kisisel zevk öne çikti. Hemen ardindan, 20. yüzyilda bireyselligin otonominin önüne geçtigi yeni bir hareket basladi. Evrensel bir aklin baglarindan siyrilma gerekliliginin vurgulandigi bu sanatsal özgürlügün basini ise Nietzsche çekti. Luc Ferry iste tam bu noktada postmodernizmin sivri uçlarina karsi çikarak akli standartlar ve sanatsal özgürlük arasinda bir denge kurulmasi gerekliligini vurguluyor. Ferry'nin Homo Esteticus'ta cevabini aradigi asil soru öznel, bireysel zevkle nesnel, evrensel olanin uzlastirilabilir olup olmadigidir. Çünkü Ferry'ye göre estetik teorinin bu problemi en temelde demokratik bireycilik ile yakindan ilintilidir.Özellikle Kant ve Hegel estetigini derinlikli ve karsilastirmali bir sekilde ele alan bu kitabin bu alanda öteden beri var olan bir eksikligi hiç degilse kismen doldurmasini umuyoruz.