Haluk'a Mektuplar

Ankara, 10.06.64Halukçugum, Yola çiktim, yagmur basladi. Ankara’ya varir varmaz da en bayildigim islerden birini yaptim, otobüsün beni indirdigi yerden eve yürüdüm, yalniz bunu da yagmur altinda yaptim. Isin o yani beni gerçekten mutlu kildi diyemem ama dört günün verdigi güç degil bir, birkaç yagmura da yeterdi....................... Selamina karsilik anam da selamini, sevgisini iletmemi ister. Iletiyorum. Ayrica annenle babana tesekkürlerimi, selamlarimi iletmeni rica edecegim. Necla1 edebiyattan kaç aldi? Is güç epey yigilmis bu dört gün içinde. Onlari yetistirmek, ayrica aylardan beri yapamadiklarimi, bitiremediklerimi bitirmek gerek. Kafam bozuluyor, o ezbere bildigin kagit, kitap yiginlarini karsimda gördükçe. Ama daha ilginci var: Ögrencilerimden biri (Amerikali bir profesör) ögrencileriyle birlikte Mus’ta birtakim toplumbilim incelemeleri yapmak üzere yakinda yola çikacak. Bir tercümana ihtiyaci var. O tercüman ben olabilirim. Bu is olursa, bir hafta, bilemedin on gün sonra, Mus’a hareket etmem gerekecek. Bu durumda, herkesin deniz kiyisinda geçirmege çalistigi aylari Dogunun en sicak yerlerinden birinde geçirecegim. Ama nasil sevindim bu isten söz açilinca, anlatamam. Hemen „gelirim“ diye laflar ettim. Düsün, hem bilmedigim bir yeri görmek, hem içli disli olurcasina birtakim insanlarla konusarak onlari tanimak, hem de para harcayarak yolculuk edecek yerde is yaparak para kazanmak... Agustosta artik bir parça Istanbul görürüm herhalde. Gerçi Fransa’dan, Belçika’dan gelecek arkadaslarimi bekleyecegim ama olsun. Bu arada derslerin aksamasi biraz üzücü, yeter ki dönüsümde onlari yeniden alabileyim. Mus’ta gündüzün isi bittikten sonra herhalde birkaç saat kendi mektuplarimla, en önemlisi, kendi yazilarimla ugrasabilecegim. Hem de saltik olarak. Mus’ta degil kurtlarim, cinlerim depresse, keçilerin tümü kaçsa bile bir bok yiyemem, bir yerlere çikamam. Ancak sevdiklerimi düsünebilirim. Bu durumda çalisilmaz da ne yapilir? Hele hele. Olsun da... Yarin aksam cevabini alacagim sanirim. Bu durumda, senden buraya mektup beklerim ama benim bundan sonraki mektubum Mus damgasi tasiyabilir............... Ben de senin dönüsüne dek çok çalismak zorundayim. Çok da yolculuk edip denizlere girmek zorundayim. Denize doymadan kisa girince zaten boktan olan sinirlerim büsbütün azar. Ama perakende, ivir zivir isler disinda yaz sonuna dek “Tepe”yi2 de bitirmeli, Peter Pan’in3 çevirisini de. Ondan sonra da öbür kitaplarin “çalisilmasina” baslamali. Uzun uzun söylendim. Kusura bakma. Bütün bu sözler, yari uzanmis, yari kaykilmis durumda yaptigimiz gevezeliklerin bir devami gerçekte. Sana sevgimi kisaca da söyleyebilirim. Gözlerinden öperim. Yanaklarindan. Mektubunu bekleyecegim. Bilge