Hakikat Yolcusuna Kılavuz

Yollarin degerli ya da degersiz oluslari menzillerine baglidir. Menzili Allah olan yolun yolcusu, tüm yolcularin en talihlisi ve en selâmete ermisidir. Ancak bu yolda çesitli engeller, tuzaklar, nefsi sapmalar olabilir. O’na giden yollar, yol kesiciler ve yok ediciler tarafindan sarilabilir. Bu yüzden Allah yolundaki mürîde kilavuzluk eden mürsidin rolü hayatidir. Hayykitap tarafindan yayimlanan Hakikat Yolcusuna Kilavuz, tarihin yetistirdigini en büyük sûfîlerden biri olan Ibnü’l-Arabî’nin “tasavvufun pratik alani” üzerine yazdigi bes risaleden olusuyor. Mürîdin yapmasi gereken seylerin kisa bir özetini çikariyor, nasîhatlerde bulunuyor. Hepimizin aklindaki sorulara anlasilir cevaplar veriyor: Seyh ve mürîdler Allah yolunda nelere dikkat etmelidir? Velîlerin menzilleri ve tasavvufî egitimin incelikleri nedir? Sülûk edenlerin halleri ve makamlari nasil olmalidir? Yola giren sâlik nelerden kaçinmalidir? Muhabbet, sevk, ask, halvet, vuslat, ihsan, takvâ ve sükût, mürîd için ne anlam ifade etmelidir? Hakikat Yolcusuna Kilavuz’un diger bir önemli özelligi de tasavvufî kavramlar hakkinda açiklayici bilgiler veriyor olmasi. Kitapta geçen birçok tasavvuf terimi dipnot verilerek açiklaniyor, Ibnü’l-Arabî’nin risâlelerde isimlerinden bahsettigi kisiler hakkinda da ayrica kisa açiklamalar yapiliyor. Sade ve herkesin anlayabilecegi bir dille tercümesi yapilan risalelerin isimleri ise söyle: Tasavvuf Yoluna Gereken Seyler Hakkinda, Seyhe Hürmet Etme Makaminin Bilinmesi, Allah Yolunun Yolcularina Hediye, Mürîdin Yapmasi Gereken Seylerin Özü ve Allah Erlerinin Süsü…Hakikat Yolcusuna Kilavuz’da Ibnü’l-Arabî hem mürîdlere nasihat ediyor hem de hepimizin kafasindaki “seyh” tanimini altüst ediyor. Diyor ki: “Seyhler, Allah’in sevdiklerini seven, Allah’in sevmediklerini sevmeyen, hayra kosan, insanlari bagislayan, hak sahiplerine hakkini veren, din ve tarîkat kardeslerine hattâ ve hattâ bütün insanlara hayir ve iyilik yapan, cömertliklerini sadece bilgileriyle sinirlandirmayip mutlak anlamda cömert olan, büyüklerini baba, akranlarini ve emsallerini kardes, küçüklerini çocugu ve bütün mahlûkâti ailesi olarak gören ve onlarin ihtiyaçlarini sorusturandir.”